ฉลาดในวาระจิต

การที่เพียรเผาผลาญกิเลส คือการเห็นกิเลสหยาบบ้างละเอียดบ้างที่ผุดออกมาใช่ไหมครับ

เราควรจะทำอะไรกับมัน เพราะดูจิตแล้วกิเลสมาชัดมากๆๆ

คำถามคือเราดูจิตและวางเฉยๆแล้วปล่อยให้มันดับเองหรือ ดูจิตแล้วตัดมันออกไปโดยเจตนา

-----------------------------

พระอาจารย์ สุรพจน์ สัทธาธิโก (www.thammatipo.com)

เมื่อเราปฏิบัติกิเลสมันจะคุ้ยขึ้นมาให้เห็นชัดเจนขึ้น

พอเห็นชัดเจน ก็ปล่อยได้ง่ายขึ้น

เราดูจิต.. “ปล่อยให้มันดับเองก็ได้”

เพราะจิตมีที่พึ่งที่เกาะภายในตัวมันเอง เห็นทุกสิ่งที่เกิดก็ดับไปเป็นธรรมดา

หรือดูจิตแล้ว .. “ตัดออกไปโดยเจตนา”

คือ ตัดด้วยการกลับมาดูที่จิต ตั้งใจเพื่อจะตัด

แต่ให้สังเกตทั้ง 2 แบบ ก็มีการเปลี่ยนแปลงเป็นธรรมดา

ยกตัวอย่างเช่น เมื่อโมโห และรู้สึกตัวว่าโมโห แสดงว่า กำหนดรู้ทุกข์อยู่

พอรีบกลับมารู้สึกจะ ตัดโกรธด้วยเจตนา คือตั้งใจตัด

แต่เวลานี้ไม่เหมาะสมในการใช้ความเพียร

เหมือนจะดับไฟแต่ใช้หญ้าแห้ง .. ทำได้ .. แต่จะยากเลยรู้สึกว่าเอาไม่อยู่

แต่พอกลับมารู้สึก กลับมาแค่นิ่ง สงบ วางเฉยอยู่ที่ภายใน

ไม่ได้พยายามจะตัด

กระแสต่างๆมันก็ดับไปเป็นธรรมดา

เหมือน ดับไฟใช้หญ้าเปียกดับจะง่าย

ถ้าภายในหดหู่ เฉื่อย ให้ดูจิตด้วยความเพียร

เห็นกิเลสขึ้นมา ก็ตัดออกไปด้วยเจตนา

แต่ถ้าภายในฟุ้งซ่าน ก็ดูจิตและวางเฉย

ปล่อยสิ่งปรุงแต่งให้ดับไปเป็นธรรมดา

แต่ถ้าดูจิตภายในสบายๆ ไม่หดหู่ ไม่ฟุ้งซ่าน

ตัดกิเลสปล่อยไปด้วยตัวมันเอง ก็ประคองจิตไปเรื่อยๆ

เราใช้ให้เหมาะสมกับสภาวะที่เกิดขึ้น

นี่เรียกว่าฉลาดในวาระจิตของตนเอง